Hobbelen door de Bomenbuurt

Van het ene op het andere moment was ik van een fanatiek wandelaar veranderd in een oudere dame die achter haar rollator zich voortbewoog door de straten van de Bomenbuurt. Een beetje water op de keukenvloer en de reflex liever twee kopjes te redden dan mezelf, zorgde voor een breuk in de rechterheup. 

Dankbaar voor het medisch personeel dat mij een nieuwe heup bezorgde en een positief zelfbeeld (u bent nog zo jong) kwam ik na een paar dagen weer thuis. Bloemen en kaartjes vulden het huis en zorgden voor een voorspoedig herstel. 

Na een paar dagen kwam de dag dat ik me stoer genoeg voelde om met de rollator naar buiten te gaan. Het was mooi weer en ik verlangde naar het zonnetje op mijn wangen. Daar ging ik…

Oei… een fietser kwam met een vaart over de stoep van links. “Sorry mevrouw!”, riep hij. “Sorry…sorry?!”, bromde ik. “Heb je op school de verkeersregels niet geleerd?” “Dat busje staat dubbel geparkeerd en ik kon er niet langs, mevrouw.” “Ja, ja, maar over de stoep rijden en oude mensen de stuipen op het lijf jagen is geen goede oplossing, jongeman!”

Enfin toch maar verder. Goed mijn voeten optillen. Er waren wel heel veel tegels die niet recht lagen. Mijn rollator hobbelde nogal en vroeg concentratie om niet te struikelen over al die obstakels. Ah, ik zag het al! Het telecombedrijf had een snelle glasvezel bezorgd bij de buren. En dat doen ze hopelijk beter dan de stoep weer op een gelijkmatige manier terugleggen.  Zou de gemeente niet af en toe moeten checken of die bedrijven hun werk wel goed doen, vroeg ik me af toen ik voorzichtig verder schuifelde.

Op de hoek van de straat stond een auto geparkeerd precies op de plek waar zo fraai de helling voor mijn rollator was aangelegd. “Verdorie”, mopperde ik. Fout parkeren en óók nog mijn weg blokkeren. Zal ik wraak nemen en per ongeluk met mijn rollator tegen de auto aanbotsen? Nee natuurlijk niet! Ik kan er beter een stukje over schrijven…

Ik draaide me om en liep voorzichtig weer naar huis. 

Dat we maar weinig ruimte hebben in onze dichtbevolkte buurt betekent dat we keuzes moeten maken hoe die in te vullen. Ik hoop van harte dat we die maken met aandacht voor iedereen die zich verplaatst over de stoepen en straten.

Ontdek hier meer over de SBOB.